Hıristiyanlar, Kastilya kraliçesi I. Isabel ile Aragon kralı II. Fernando döneminde İspanya’da siyasî birliği gerçekleştirmiş, farklı dinlere mensup olan insanları Katolik inancı etrafında birleştirerek dinî birliği de sağlamak istemişlerdir. Öncelikle Yahudiler ülkeden kovulmuş, sonra da Müslümanlar ile 25 Kasım 1491 tarihinde yapılan Gırnata antlaşmasının şartlarına uyulmayarak zorunlu vaftizlere başlanmıştır. Sonuçta Müslümanlar, sürülmek ya da zorunlu vaftizlere boyun eğip, takiyye yaparak vatanlarında kalmak arasında tercih yapmak durumunda kalmışlardır. Zaman zaman da kraliyet tarafından zalimce hazırlanmış şartlara uymamak için isyanlar başlatmışlar, ancak bir iyileştirme olmamış, aksine engizisyon tarafından daha sıkı takip edilip, akıl almaz işkencelere maruz kalmışlardır.
Yaklaşık sekiz yüzyıl İslâm hâkimiyetinde kalan İspanya’da, Hıristiyan din adamları tarafından yürütülen engizisyon politikalarıyla etnik bir temizliğe dönüşmüştür. III. Felipe döneminde, uygulanan şiddet neticesinde, 9 Nisan 1609’da Müslümanların ülkeden sürülmesine ilişkin kararname, kral tarafından onanmıştır.
Elinizdeki kitap, Endülüs Müslümanlarının Hıristiyan yapılmak için tarihte benzerine az rastlanan asimilasyon politikalarına maruz kalışlarını ve 1609 yılında başlayıp, 1614 yılına kadar devam eden sürgünlerle kendi vatanlarından zorla uzaklaştırılmalarını konu almaktadır. Endülüs Müslümanlarının yaşadığı bu dramın tekrar hatırlanmasının, meydana getirdikleri medeniyetin anlaşılmasına vesile olacağı kanaatimdeyiz.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.